τραπεζομαντεία

η, Ν

είδος μαντικής τών αρχαίων Ελλήνων με την οποία προφήτευαν το μέλλον από τη θέση που έπαιρναν αλλά και την επιφάνεια που παρουσίαζαν κλήροι, κύβοι, αστράγαλοι ή κουκιά όταν τά έριχναν πάνω σε τραπέζι, αφού πρώτα τά ανακινούσαν μέσα σε βαθύ ποτήρι ή άλλο σκεύος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τραπέζι + μαντεία. Η λ. μαρτυρείται από το 1883 στην εφημερίδα Εφημερίς].